บล็อก

                                               Blogบล๊อกมันทำให้ันเกือบยังงาย.............!!!
ตอนแรกเมื่อเข้ามาในห้องคอม อาจารย์ได้สอนให้ทำบล๊อก การสร้างบล๊อกขึ้นมาและเมื่ออาจารย์ทำให้เขียนเนื้อหาขึ้นมา อาจารย์บอกว่า เนื้อหาเรื่องแรก ให้เกี่ยวกับบล๊อกหลังจากนั้นอาจารย์ก็เดินกลับไปยังโต๊ะคอมของอาจารย์ เมื่อเวลาผ่านไปไม่นานฉันก็เริ่มเขียนเป็นเรื่อง เป็นราวจนเกือบจะเสร็จแล้ว ยังอีกไม่กี่บรรทัดก็จะเสร็จแล้ว โดยมีเนื้อหาว่า...............!!
.................................................................................................................................................................                            
                                                   การเริ่มต้นของชีวิตทุกชีวิต

          คนเรานั้นกว่าจะเกิดขึ้นมาได้ ก็ต้องลำบากยากเข็นต่อผู้เป็นบุพการีอย่างมากกว่าจะลืมตาลืมมาดูโลกอันสวยงามนี้ แต่โหดร้าย
          เมื่อเกิดมาลืมตาดูโลกเราก็ได้พบกับแววตาอันสวยงามของผู้ที่เกิดมาที่มองเราด้วยความเอ็นดูเป็นอย่างมาก และมองในตานั้นค่อยๆมีน้ำตาใส่ที่นัยต์ตาออกมาที่ละน้อย เมื่อน้ำนัยต์ตาค่อยๆไหลออกมา มันมาพร้อมกับรอยยิ้มและสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสุขและความรักความมีเมตตาที่มีต่อเรา
หลังจากนั้นเมื่อเราเติบโตขึ้นมาจะต้องเผชิญกับสิ่งต่างๆมากมายนับไม่ถ้วน มีทั้งในทางที่ดี และในทางที่ร้าย ทำให้เรามีน้ำตา ความสุข ความทุกข์ความเสียใจตลอดเวลาที่มีชีวิตบนโลกให้นี้....
ในวัยเด็กอาจจะมีความสุข ความสนุกมากกว่าความทุกข์ และเมื่อเราผ่านจุดวัยเด็กมา มันทำให้เรารู้จักความคิดที่จัสนุกน้อยลง นึกถึงคนรอบข้างและความเป็นมากขึ้น พบปะเจอะเจอ กับมากหน้าหลายตา ที่มีทั้งคนดี แะคนชั่ว ในสถานที่เดียวกัน เมื่อเรารู้จักโลกภายนอกมากขึ้น มันทำให้เรารู้สึกว่าเราเบื่อโลกที่แสนวุ่นวายนี้ เหตุผลที่ทำให้เรามองโลกเป็นแบบนี้เพราะเราเริ่มพบปัญหาในชีวิตมากขึ้น ทำให้เราสับสน มองไม่เห็นหนทางที่จะเดินต่อไป เราก็มักจะไปปรึกษาเพื่อน และคนอื่นมากกว่าคนในครอบครัว และสิ่งนี้เป็นสิ่งที่ทำให้เราอาจหลงผิดได้ ลองนึกดูว่าเวลาเราเดินทางผิดจะเป็นยังไง บุพการีจะเสียใจมากแค่กับสิ่งที่เรากระทำเมื่อหลงผิด และพอเราผ่านจุดๆนี้มาได้ แต่พอไม่นานเราก็ต้องเติบโตเป็นผู้ใหญ่และต้องใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่ารู้จักคิด รู้จักทำอะไรๆมากขึ้น รู้จักที่จะแก้ปัญหาต่างๆได้เอง ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน
        ในช่วงชีวิตผู้ใหญ่นี้มันสามารถทำให้เรารู้ว่าเวลาทำอะไรผิดพลาดไป เราไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขในสิ่งที่ผิดเมื่ออดีตได้ มันก็เหมือนกับ ลม ที่มันไปห่วนคืนกลับมา มันมีแต่ผ่านพ้นไป ไม่ห่วนกลับมาอีก แต่เมื่อมันผ่านไปแล้วสิ่งที่เราทำได้ดีที่สุดคืน การแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น และเราจะแก้ปัญหานี้ได้มากแค่ไหน และไม่นานเราก็ผ่านช่วงเวลาที่ดี และเลวร้ายได้
        และเมื่อเราอยู่ให้วัยแก่ เราก็เริ่มกับสิ่งใหม่ๆที่ทำให้เรามีความสุขในช่วงเวลาสั้นๆ ในบั้นปลายชีวิต คือการพึ่งธรรมะ สัจจะธรรม ที่เราพึ่งพาจิตใจในยามแก่ชรา และทำให้เรามีความสุขในช่วงขณะนั้นๆ.........................................................................
.................................................................................................................................................................
         แต่ทันใดนั้น...........................ข่าวร้ายก็ตามมา เพื่อนในชั้นเรียนเดียวไดไปถามถึงหัวข้อที่ให้เขียนวาเป็นยังไง อาจารย์ก็ได้ตอบมาว่า......เป็นเรื่องเรียกกับบล๊อกเท่านั้น เรื่องอื่นไม่เกี่ยว พอฉันได้ยินอาจารย์พูดอย่างนั้น เมื่ออิยักงายเลย เพราะฉัันเขียนเกือบจะเสร็จแล้ว
โอ้วแม่เจ้า..........พอได้ยินแบบนี้ เพื่อนๆ ที่เขียนผิดก็พากันต่าง หัวเราะตัวเองกัน ทั้งๆ ที่ตัวเองทำผิดเขียนผิดเข้าใจผิด แต่ทุกคนก็ไม่ได้เครียดอะไรมาก เพราะอาจารย์ในเวลา ทำ ไม่ได้ส่งในวันนี้เลย แต่อย่างไรก็เหอะ ฉันเขียนอะไรไม่ออก นิดอะไรไม่ออก เกี่ยวกับการเขียนบล๊อกเลย และความรู้สึกตอนนั้นบอกได้คำเดียวว่า..............................มึน มึน มึน มึน  มากๆๆๆๆๆ แต่ฉันก็นึกออกได้ว่า อาจารย์พูดกับเพื่อนๆว่า เขียนอะไรก็ได้ ที่ให้มีคำว่า..."บล๊อก"....อยู่
เหอะๆๆ  ทันใดนั้นผมก้เริ่มเขียนๆๆๆ จนเสร็จ
แล้วก็มานึกขำตัวเองกับเพื่อนๆในห้องที่ทำผิดแล้วยังมีหน้ามาหัวเราะกันลั่นห้องอีก โถ้ๆๆๆ นึกภาพแล้วเมื่ออิยักงาย กับ  "Blog"